Zaterdag 16 april in Stadsschouwburg Nijmegen

Brood, de muzikant. Brood, de kunstenaar. Brood, de volstrekt unieke, creatieve geest die weigerde volwassen te worden. 2016 is het Herman Brood-jaar; de rock & roll-legende zou 70 geworden zijn. Vijftien jaar na het overlijden van zijn vriend schrijft Bart Chabot, in samenwerking met Xandra Brood, een eerlijk en liefdevol muzikaal portret waarin precaire onderwerpen niet worden gemeden. Hoofdrollen worden vertolkt door Stefan Rokebrand, Owen Schumacher, Rosa Reuten, Tibor Lukács en Anne Lamsvelt.

Zelfs weet ik wel wat over Herman, maar niet extreem veel. Mijn vader was vroeger wel een grotere fan van Herman Brood, dus ik heb hem aangemoedigd hier naar toe te gaan. 

Ik vond het zelfs een erg leuke voorstelling. Het was geen musical, gewoon een voorstelling, alhoewel er wel werd gezongen. Maar het was geen normale theatervoorstelling, want er zat geen lopend verhaal in, het waren steeds korte scènes uit het leven van Herman.

Het verhaal verliep ook totaal niet chronologisch, zo begon de voorstelling met dat Herman van het Hilton Hotel afspringt. 

De garderobe was gratis en ook goed georganiseerd. Op de eerste verdieping was een modern café. Hier kon men van tevoren al een drankje drinken, voor de normale caféprijzen. Ook kon je hier al je bestelling plaatsen voor je pauzedrankje, dit zat bij de voorstelling inbegrepen. Als je dus een bestelling had geplaatst, dan stond je drankje op de begane grond bij de garderobe klaar. Je hoeft alleen je bonnetje in te leveren en je had je drankje. Dit was erg fijn geregeld, hierdoor waren er dus geen lange wachtrijen bij de bar. Er waren ook voldoende toiletten aanwezig.

Ik vond het erg leuk om naar deze voorstelling te zijn geweest, ik weet zo toch weer iets meer over Herman Brood. De rollen waren erg mooi vertolkt en Stefan Rokebrand zou qua stem precies als Herman klinken, kortom een erg leuke avond!